بررسی فشار خون سیستولی و دیاستولی و فشار نبض و شواهد الکتروکاردیوگرافیک انفارکتوس میوکارد در افراد بالغ تهرانی: مطالعه قند و لیپید تهران

مقدمه: پرفشاری خون یک عامل خطر عمده برای بیماری های عروق کرونر است. در مطالعات اخیر بر اهمیت بالای فشار نبض در پیش بینی بروز بیماری عروق کرونر تأکید شده است. هدف از این مطالعه بررسی فشار خون سیستولی و دیاستولی و فشار نبض افراد بالغی است که در نوار قلبی آنها شواهدی از انفارکتوس میوکارد (mi) در گذشته وجود دارد. مواد و روش ها: 2479 مرد و 3060 زن 30 ساله یا بالاتر شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران (tlgs) که درمان ضد فشار خون نمی گرفتند، وارد این مطالعه شده و فشار خون آنها در دو نوبت اندازه گیری و میانگین دو نوبت به عنوان فشار خون فرد در نظر گرفته شد. از این افراد نوار قلبی گرفته و یافته های نوار قلبی طبق معیارهای مینه سوتا کدگذاری شد و براساس آن افراد به دو گروه: 1- دارای انفارکتوس میوکارد ممکن یا محتمل(possible/probable mi) و 2- بدون انفارکتوس میوکارد طبقه بندی شدند. یافته ها: انفارکتوس میوکارد ممکن یا محتمل در نوارهای قلبی 2/1% افراد دیده شد (8/1% در مردان و 8/0% در زنان، 001/0= p). شیوع شواهد الکتروکاردیوگرافیک انفارکتوس میوکارد محتمل یا ممکن در افراد مبتلا به پرفشاری خون دو برابر افراد با فشار خون طبیعی بود (به ترتیب 2% در مقابل 1% و 008/0p=). پس از تعدیل برای سن، جنس و نمایه توده بدن در افراد با فشار خون طبیعی، میانگین فشار خون دیاستولی به طور معنی دار در افراد با سابقه mi پایین تر از افراد بدون سابقه mi بود (73 در مقابل 75 میلی متر جیوه، 03/0p<)، در حالی که این تفاوت برای فشارنبض و فشارسیستولی در هیچ یک از زیر گروه های دارای فشارخون بالا و طبیعی معنی دار نبود. در هر دو گروه با فشارخون بالا و فشار خون طبیعی و همچنین در گروه های با و بدون mi، فشار خون سیستولی در مقایسه با فشار دیاستولی همبستگی قوی تری را با فشار نبض نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، به نظر می رسد تأثیر احتمالی فشار نبض در پیشگویی بیماری های عروق کرونر ناشی از افزایش فشار خون سیستولی است تا کاهش فشار دیاستولی.